The Weepies - Please Speak Well Of Me (Audio)

Ik denk dat velen zich wil kunnen vinden in dit liedje. De relatie die voorbij is en wegen die uiteen gaan. Emotioneel is het altijd, al kunnen sommige er beter tegen of steken die het beter weg. Al is het uit wederzijdse overtuiging dat het toch niet samen gaat, het vormt toch een al dan niet tijdelijke leegte. Soms worden er dingen gezegd, dingen die we niet menen of die als uitlaatklep dienen.
"Looking back now I only wish I had been kinder"

Ratinvasie

En de vilten rattencollectie blijft maar groeien... Een volledige invasie op mijn bed! Dringend nog eens foto's nemen van het jassenproject van september, die nu eindelijk afgewerkt is met zelfgebreide mouwstukken.

Gespot in Frits en Freddy

Niet alleen is het een hilarisch marginale film, ze hebben ook oog voor detail. Van marginale kitsch uit de jaren stillekes, oude auto's (een DAF en een super volkswagen hippiebusje met roest!) vind je bij de papa van dienst ook de Boch blauwe saks koffiekan terug!

Het publiek in de filmzaal was waarschijnlijk minder opgetogen bij mijn enthousiaste uitroep bij het zien van zo een koffiekan. (en mijn metgezel vond het gepor en gewijs waarschijnlijk ook maar vreemd)

Niet meer zo eenzaam

Ik vond mijn vilten rat wat eenzaam. Dus nu heeft George (want zo heb ik hem stiekem al genoemd) een vriendinnetje erbij.

En je kan ze zo leuk zetten hoe je ze wil. Zijn ze wat te dik kan je ze gewoon wat platter duwen, zit de neus niet volledig hoe je die wil, met wat modeleren zit die heel snel al anders.

Metamorfose: van trui tot rat

Mijn laatste projectje, hoe maak ik van een trui een knuffeldier. Volledig handgenaaid.
Meet mijn ongelooflijk coole en hippe rat! (met de schattigste oren ever)

Verslaafd aan mooie dingen...

In een tweedehands winkel iets zien staan dat je echt leuk vindt, zorgt er meteen voor dat je het koopt. Want twijfelen is gevaarlijk. Het voorwerp in kwestie zal bij een volgend bezoekje zeker niet mee in de rekken staan. (of heel misschien wel, maar dit is mij nog niet veel voorgevallen)

Het is ook zo dat de prijs meestal te mooi is om te laten liggen. Met als resultaat dat de zolder nu al voor een groot deel is gevuld met materiaal voor als ik eenmaal plaats heb. Maar stuk voor stuk zijn het leuke dingen en als het niet past of als ik het niet kan gebruiken. Of als mijn smaak veranderd en ik het niet meer mooi vind... dan gaan die gewoon terug naar de winkel. Zo simpel is het leven.

Onder meer 5 van deze toch serieus zware tasjes. Zo net het formaat tussen een soepmok en een koffietasje. Met een mooi blauw boordje.

Kan eventueel nog gebruikt worden om uberschattige vetplantjes in te planten.

En dit spiegeltje.Het is volgens mij helemaal zo oud niet, maar de feel die het heeft, dat belle epoque/art nouveau achtige uiterlijk. Ik kon het echt niet laten staan. Plus, het past mooi bij mijn collectie van koperen voorwerpen, die toch gestaag groeit.


Pretty pretty pretty things!
(om voorlopig een deel van de zolder mee vol te zetten. Ik kan amper wachten tot ik mijn eigen stek mag decoreren en vol zetten)

Over kleren die niet passen

Vaak kom ik in tweedehandswinkels kledij tegen die ik supermooi vind, maar die toch niet passen. Vaak eindigen die dan weer in de rekken. Soms komt er dan eentje mee die ik dan hoop aan te kunnen passen.

Ook is er soms sprake van het 'misschiengaikerooitnoginpassen'-syndroom en wordt het desbetreffende kledingstuk ook aangekocht. Het feit dat ik al heel lang toch betrekkelijk constant ben in gewicht wordt dan eventjes vergeten.

Ook het fenomeen:' ik vind het een fantastisch ding maar ik heb er het figuur niet voor ' wordt hier gesignaleerd.
Onder meer dit fantastisch gebreide truitje. Een zalig origineel kleur, leuke afwerking en het voelt zo super aan. In de winkel landde het dus snel in mijn mandje. Wat ik over het hoofd zag is dat ik niet sta met truitjes die je moet dichtknopen, en al helemaal niet met truitjes met een kleine ronde col.
(de flits deed hier wat af aan het geniale kleur, het ligt ergens tussen de twee kleuren in)

Een rokje die al een heel eind in mijn kast hing, komt nu eindelijk bij de hoop te liggen van kleren die niet passen. Het is een heel mooi ding, maar net iets te klein geworden dus niet aangenaam om te dragen. Iemand die net een tandje minder zwaar is op de heupen gaat deze rok de zaligheid zelve vinden.

Op de foto ligt hij volledig open, maar hij valt zeer mooi als je hem aan hebt. De stof is volgens mij een wolmix, nog geen problemen gehad bij het wassen. (op wolprogramma)

Het is waarschijnlijk ook een handgemaakte rok, nergens een etiketje te vinden en de afwerken is mooi gedaan.





Als er mensen zijn die zich geroepen voelen om deze kledingstukken een nieuw leven te geven, doe dan gerust een bod of stel een leuke ruil voor. :)

Stokje: mijn eerste CD

Kreeg ik hier plots blogsgewijs een stokje toegeworpen door Plutomeisje. stokje-mijn-eerste-cd

Na wat uitsteltijd, (want er gebeuren zoveel andere dingen ondertussen) ben ik er nu toch toe gekomen om een blogpostje te schrijven over mijn allereerste plat-discus-vormig-blinkding te schijven. Of kortweg een CD.

Ik weet nog goed wat mijn eerste zelfgekochte CD was. Natuurlijk tellen we de vele samson en gert cd's (en zelfs nog enkele casettes) niet mee want die waren natuurlijk gezinsbezit. Ook al werd er hevig om gevochten soms door mezelf, broer en zus. Er op terugkijkend was het natuurlijk idioot om over zoiets te ruzieën, net zoals over het bezit van de gigantisch leerrijke ooggetuigenboeken. Menig eerste pagina kreeg een voornaam om deze discussie toch te beeindigen. Tegenwoordig zijn ze allemaal in het ouderlijk huis te vinden in de boekenkast, voor als we ze eens nodig hebben of om het kleinkindgrut de nodige lesjes te leren. (al is die nog maar 3 maand, leren kan nooit te vroeg gebeuren.ze leerde al dat oma heel harde tanden heeft onder andere) Al weet ik niet waar de desbetreffende Samson en Gert cd's nu uithangen. Misschien toch eens de broer (likely suspect number one) of zus op de rooster leggen (not so likely suspect)

Haaa, het genot van het afdwalen naar een ander onderwerp. Maar kom, mijn eerste CD, mijn eerste ZELFGEKOCHTE CD was 'Lais' van 'Lais'. Hoe ik erbij gekomen was, ik weet het niet maar ik wilde persé die cd. Als 12jarig kind, met de gekregen cdbon voor mijn communie, kocht ik een folkcd (eat that, spicegirls van Plutomeisje)

Linkje met cd, teksten en info
(en ze staan zelfs op wikipedia http://nl.wikipedia.org/wiki/Laïs)

De teksten ken ik nog allen vanbuiten, zelfs de nonsensedingen zong ik mee, weliswaar op een eigen manier en vreemd taalgebruik.Ook al vind ik de nieuwere dingen van Laïs niet meer helemaal mijn dada, deze liedjes hoor ik altijd nog graag terug.

 

 Soms is het een vlugge schets in een notitieboekje










Soms mijn snelle schriftuur met inkt

 

Andere keren een full blown schilderij op doek

maar toch altijd weer

Viert het startschot van het mandarijntjes seizoen

Nu de pruimentijd gedaan is (of toch geen echt super vruchten meer aflevert) verheug ik mij op het feit dat mijn favoriete oranje vrucht (en nee de mango is niet volledig oranje dus die telt niet) weer terug is. Sinaasappelen blijven voor mij een mysterie, hoe in godsnaam kan je die fatsoenlijk opeten?

Nu, met mandarijntjes heb ik dat probleem dus helemaal niet. Dus yay voor de mandarijnen. Vandaag 3 kilo gekocht en al meteen in de auto enkele billetjes gesnackt. Voel mij ook minder schuldig als ik een mandarijn eet in plaats van een mango. Want mandarijntjes komen van zo ver niet en veroorzaken zo minder vervuiling. Niets gaat natuurlijk boven een oerdegelijke vlaamse peer (en mijn liefde voor peren is allomgekend) en Belgische pruimen. Al laat ik me ook graag eens gaan aan een franse eierpruim. Mmm

Yay voor mijn leven met meer fruit! Yay voor mijn minder bezwaard geweten! En mmm mandarijntjes...

Nu nog die vervelende link tussen mandarijntjes en de sint uit mijn hoofd zien te bannen.

Lang geleden dat ik nog iets schreef

Dat toch wel in het poëzie domein thuishoort. Misschien toch wel eens tijd om eentje te delen en misschien zo weer het schrijfspinnetje te pakken te krijgen?


Kom
Kom hier zei ze
Dan kan je rusten tussen de resten van mijn ribben gewelven

Dan kunnen
mijn handen grijpen naar de parels in je ogen
en het edelmetaal dat je haren
omhult

Kom, kom hier
en leg je te rusten tussen 
de restanten van mijn benen 
en het uitgeholde van mijn heupen.
Vind je me mooi zo?

Een uitgemergeld wrak, dat ben je.
Verwijten gegooid als stenen,
maken blauwe regenbogen 
op mijn huid van perkament

Als een sirene lok ik je met mijn gezangen
maar stort mezelf op de kliffen
Mijn ribben, mijn eigen doodssteek

Broos en teer ben ik teder en zachtmoedig
Leg je neer, leg je hoofd te rusten 
nu met je hoofd op mijn ruggengraat

Leg je neer zodat ik kan rusten omarmd,
omgeven door de wereld die ik zo graag wou

Het leven dat ik zo graag wou

Wie heeft er nu nood aan nieuw dingen...

als je tweedehands de mooiste stukken kunt vinden.

Een eindje geleden vond ik dit zalig mooie roodfluwelen jasje van Betty Barclay in de kringloopwinkel. Het past als gegoten en ik kan amper wachten om het te dragen.


De vorm vind ik echt zalig, die diepe halsuitsnijding, die fluwelen knopen en hoe de voering voelt.
Dit kledingstuk vertelt echt iets, drukt een bepaald gevoel uit....

Ofwel laat ik me gewoon meedragen door het feit dat ik het zo'n mooi ding vind.

Breathe

 

Soms kan het allemaal zo op je afkomen dat iets simpel als ademen zelfs moeilijk wordt. Vaak moet ik mezelf herinneren dat ademen noodzakelijk is, ook krijg ik het vaak te horen dat paniek een te grote hap uit mijn leven neemt. Angst om iets mis te doen, angst om iets mis te zeggen. 

Als een personal reminder: fouten zijn er om te maken/ wie niets doet kan niets misdoen/ fouten moet je maken om het goed te kunnen doen/ durf fouten maken / niemand is perfect

To muffinfy or to not muffinfy...

Altijd leuk als je thuiskomt en dit op je keukentafel vindt...

Mijn kleine nichtje Lore, vredig aan het slapen. 











Van de gelegenheid ook gebruik gemaakt om mijn gemuffinifieerde babybadcapes te showen! (die zijn dus de max é, zou dat niet bestaan voor volwassenen ook? Maar dat zou dan waarschijnlijk toch een gigantische lap moeten zijn zeker?)

 

Badcapes waren tweedehands aangekocht, goed gewassen en daarna werd de originele tekening bedekt met een katoen/fleece combinatie. Alles is beter met een muffin, niet?

Toekomstig projectje, maar eerst moet ik iemand zien te vinden die de rest rond dit spiegeltje kan maken. 

Sommigen zullen het waarschijnlijk een onding vinden, ik zie er veel potentieel in. Een MDF plank/kastje overtrekken met blauw fluweel en nageltjes of haakjes voorzien om juwelen aan op te hangen en in het kastje zelf, juwelen op te bergen.

Het ziet er misschien druk uit, maar met die simpelheid (en de uitgestraalde luxe) wordt het volgens mij een prachtding.

Nu nog voorkomen dat het hier zijn einde ontmoet, want het is volledig uit porselein gemaakt. De bloemetjes erop zijn volgens mij ook handgevormd want  staan vingerafdrukjes in.

Ha, de zwierigheid van de roccoco.

Qua - Devil Eyes

Interpretatie is vrij, zoals ook te zien is aan de vele reacties die op deze clip kwamen. Weer een pareltje gevonden op youtube. Randomness is the way to go.

de wereld is zo groot...

Wist je dat... auto's ook een verjaardag vieren? Meerbepaald de dag waarop ze naar de keuring zijn geweest. Ze krijgen er zelfs een groene verjaardagskaart voor opgestuurd.
Mijn groene bolide was dus 1 jaar in mijn bezit en mocht een eerste verjaardag vieren. Eerst eventjes nog op bezoek bij de garage voor de laatste details en dan was het richting de keuring (schouwing of whatever het nog wordt genoemd)

Vol zenuwen de kaartjes bijeen geraapt (en ook de moed want de 'eerste keer' is altijd wat vervelend) naar de keuring gereden en mezelf in de rij geplaatst. Nog wat stressen of het nu wel de juiste rij was natuurlijk of ik zou mezelf niet zijn. Maar ik stond goed in rij 2 en na enkele keren had ik er mezelf ook van overtuigd dat het rij 3 was voor de 2dehandsvoertuigen (cijfertjes zijn echt niet mijn ding). Een groot halfuur wachten en dan was het mijn beurt. Alle gordels waren ingeklikt, alle deuren waren open volgens de instructies.

Ondertussen ging mijn tikker ook wat sneller (zenuwen weet je wel) en ik stapte uit na het afgeven van de papieren. Onder het moto van, beter te veel geven dan te weinig, kreeg ik heel wat papiertjes meteen weer in mijn handen gepropt. Maar ik denk dat ze dit wel meer meemaken want er ging zelfs geen wenkbrauw omhoog.
Wat er wel omhoog ging was mijn motorkap, waarna de controleur een collega erbij riep, stond te wijzen en een grapje maakte over hoe ze in het eerste keuringscentra zich in center parks wanen en daar luieren. (hartslag nog een paar tellen sneller) Ik werd naderbij gewenkt en gevraagd nog een keertje het conformiteitskaartje te geven. (nog een geluk dat ik alles op voorhand al had bestudeerd en dus ik had het snel gevonden) Er hingen blijkbaar twee plaatjes in mijn auto. En het ene ging helemaal niet over mijn trouwe vierwieler. Gelukkig geen vermaning maar toch een 'plaatje moet verwijderd worden' op mijn papier. Eventjes nog noteren dat ik dit meld bij het volgende bezoekje aan de garage.

Dan werd de auto verder gereden en kreeg ik nog te horen dat mijn rechter-ruitenwisser misschien wel aan vervanging toe was. (genoteerd) Nog eventjes de motor goed laten lopen en daar kreeg ik een ok van de controleur en de vage instructie van helemaal rond te rijden naar de kassa.

Ik stap in de auto en voel dat er een toch wel betrekkelijk grote scheur in mijn broek zit. Een kanjer van toch wel een 7 cm (achteraf gemeten) en dat ik daar mooi had staan pronken met een extra verluchtingsgat.
Bloedrood doorgereden, mezelf van de zenuwen in het eerste beste parkeerplaatsje gezet en dan pas beseft dat ik nog wat had moeten doorrijden, het stukje te voet afgelegd, betaald en vlug weer de wagen ingestapt.
(note to self, het heeft totaal geen nut om de deur te sluiten als ge uw ruit niet dicht doet)

Nog altijd bol van de adrenaline (yay mijn auto is door de keuring) aangezet, het verhoogde voetpad wat verder geschat en begeleid met een krakend geluid was ik weer op weg naar huis. Ja, met mijn pas gekeurde auto was ik onzacht tegen de rand aangekomen. Nu werd de zenuwachtigheid vervangen door schaamte met een nog rodere kop tot gevolg. Als dat zelfs mogelijk is

Thuis aangekomen de damage eens geinspecteerd, gelukkig niets te erg, mijn wieldop hangt er nog aan zonder al te veel zichtbare schade. (de vooruitparkeer schrammen zijn nog van mijn bejaarde voorhanger) 

Weer een avontuur overleefd, helaas niet zonder broekscheuren...

Toekomstig projectje

Ik kreeg van een vriendin van mijn moeder, het volgende receptje door. Het resultaat ervan is al op onze boterham beland en heeft een speciale smaak. Het zal waarschijnlijk een projectje voor volgend jaar worden want nu zijn er niet zo veel paardenbloemen meer te vinden. En je hebt er 400 nodig verdorie. Anyway, felt like sharing :)

Ingrediënten

400 Paardebloemhoofdjes 4 Sinaasappels 2 Citroenen 2 liter water. 1 kg suiker op 1 liter vocht of 500 gr indien je pec voor minder suiker gebruikt.
Neteldoek

Voorbereiding

Kijk de bloemhoofdjes goed na op eventuele beestjes, zoals: spinnen, kevertjes, oorwormen.
2.Doe de paardebloemhoofdjes in een kom (zonder te wassen), voeg 2 liter water en het sap van de sinaasappelen en de citroenen. Laat dit geheel afgedekt met een keukenhanddoek een nacht goed doortrekken.

Bereidingswijze

3. ’s Anderendaags doe je het geheel in een kookpot en laat het geheel aan de kook komen en vanaf dit moment tel je 30 minuten en laat je dit op een zacht vuurtje pruttelen.
Zeker niet te lang anders wordt het geheel bitter.4. Na de 30 minuten giet je het geheel af door de neteldoek, laat goed uitlekken, indien de brei wat afgekoeld is dan knijp je het laatste sap eruit.



5. Meet de vloeistof af per liter. Zet 1 liter sap op het vuur en voeg het pakje pec toe en roer even goed door. Laat het geheel aan de kook komen en voeg de suiker toe, laat 1 minuut goed doorkoken en vul dadelijk in bokaaltjes met schroefdeksel.



6.Laat de bokaaltjes afkoelen je zult de deksels horen klikken en dit wil zeggen dat ze zich vastgezogen hebben.

Serveertips

Tips; Heb je wat sap over dan kan je deze invriezen en indien je de volgende keer nog eens confituur maakt deze terug gebruiken.
Pluk de bloemhoofdjes het beste nadat de ochtenddauw is opgedroogd en als de zon schijnt, dit is zo rond 11.00h dan zijn de meeldraden van de bloempjes goed open en je zal je een bedwelmde geur vaststellen.Pluk in een weide waar je zeker bent dat er niet gesproeid is en zeker niet langs een weg waar veel wagens langs komen.

----------------------------------------------------------
Als je het probeert, laat me iets weten? Ik weet graag eventuele valkuilen vooraleer een recept te proberen.

Peren... peren en raad eens, nog eens peren

In bomen klimmen en fruit plukken. Op een ladder staan en een superhandig vangnetje op een uitschuifbare stang gebruiken om het gewenste fruit te plukken. Het is een droom van daginvulling.
De moderne fruitbomen mogen dan wel handiger zijn bij het plukken, die oude hoogstammen (zoals mijn grootmoeder het zegt) mogen er zeker wel zijn. Zeker als je beschikt over een uiterst handig plukinstrument. De soort peren die aan deze wel bepaalde boom (bij vrienden te vinden) hangt, draagt de welluidende naam van 'smoters'. Kleine vertaling voor de niet-westvlamingen onder ons. Peren die gemakkelijk papperig worden. Vandaar, men plukt ze best vooraleer ze rijp zijn. En nog beenhard (en ze komen hard aan als ze vallen)
De vrienden doen niet echt iets met de peren, behalve dan de rotte in het kippenperk gooien en zijn dus maar al te blij dat er een bestemming voor gevonden wordt.

De peren zelf zijn hier al gebruikt om in de pudding te doen (eerst de peren stomen en daarna met een laagje chocoladesaus in de pudding doen) en er is al confituur van gemaakt. Twee maal al, dus ik denk dat ik het confituurrecept al onder de knie heb. De eerste try-out was veel te zoet, de tweede keer was ze ideaal van smaak. (de grootouders zijn proefkonijnen van dienst)

Vandaag dus begonnen aan de buit van donderdag...
Aan deze peren wordt er anders niet gekomen, geen behandeling, geen insecticide, niets. Dus ze zijn niet altijd even gaaf of net. En beestjes vinden ze overduidelijk ook wel lekker.
(het is wel ongelooflijk zielig als je net het wormpje in twee snijdt als je de peer in twee deeltt)

Puur natuur zoals ze zeggen!




Recept kan ook teruggevonden worden in 'Ons Kookboek', maar zoals elke kok zijn er wel wat aanpassingen gebeurd.

Benodigdheden:

-600 gram suiker op 1 kilo gesneden peren (mag zeker wat minder zijn)
- kaneelstokje

Snij de peren in schijfjes (of kleine stukjes, maar ook niet te klein), giet er de suiker op en laat een nachtje trekken.

Morgenstond geeft goud in de mond en dus 's morgens de confituur maken. Schep de brokjes uit het suikerige sap en doe ze in een pot, deze worden er maar achteraf weer bij toegevoegd. Giet het sap in een kookpot, zorg ervoor dat de kookpot zeker hoog genoeg is, het sap + brokjes mag maar tot aan de helft van de wand komen.
Nu komt het moeilijke, er moet constant in de pot geroerd worden anders brand het aan. Het zou een leuk experiment zijn om te testen hoeveel seconden je kan weglopen van het fornuis vooraleer de suiker begint aan te branden. Maar ik heb geen zin in extra schrobwerk en een stinkende smurrie die ik uit mijn kookpot moet zien te krijgen.
Zet dus de pot met het sap op het vuur en blijf roeren. Als het begint te koken voeg je het kaneelstokje toe. Laat het een eindje koken tot het wat dikker wordt en voeg dan de peren er aan toe. Let wel op voor spetterende confituur, zet het vuur dus niet te hoog, maar het moet blijven koken. Bij perenconfituur is het belangrijk om toch te zorgen dat het in de kookpot al goed aangedikt is, want ik heb ondervonden dat het in de pot niet zoveel vaster wordt. (in tegenstelling tot vijgenconfituur) Vergeet ook niet het kaneelstokje eruit te vissen vooraleer je begint aan de volgende stap.

Is de confituur de gewenste dikte (zorg wel dat je geen stroop bekomt), dan giet je de confituur in de vooraf goed droge en schoongemaakte lege bokaaltjes. Hiervoor gebruik ik een trechter met een brede mond ( diameter ongeveer 3 cm) en een scheplepel. Gieten is geen goed idee, het wordt al snel een kliederboel. Gelukkig is er een reddende engel in de vorm van mijn ma die mij weerhoud om zo een fouten te maken.

 Sluit de potjes goed af en draai ze op hun kop om te drogen. Vergeet vooral niet dat de potjes ook warm hebben...

Links de perenconfituur (een heel mooi kleurtje) en rechts de goed vaste vijgenconfituur die je ernaast kan vinden.
Koken... It's like magic!

Als er geen bokalen meer zijn...

...kan je geen confituur meer maken. Met deze wijsheid in mijn achterhoofd ging ik winkelen en maakte ook al eten  voor morgen. Enkel voor de oudjes want ikzelf mag genieten van vegetarische lasagne door Plutomeisje klaargemaakt. (note to self: het recept toch eens vragen)
Doel van de missie: het verwerven van kleine bokaaltjes. Want wat is er leuker dan bokaaltjes zelfgemaakte confituur uitdelen. Het jammere van grote bokalen is het feit dat de confituur dan zo snel op is. En iemand de twee variëteiten laten proeven die je gemaakt hebt, dat gaat al helemaal niet meer.Grotere bokaaltjes kunnen bij de grootmoeder gehaald worden. Misschien als ik eens een gigantische lading confituur maak?

Couscous met allerhande groenten uit bokalen en wat ham in blokjes gesneden. Om toch wat vlees in het gerecht te hebben want mijn vader deelt mijn mening ivm vlees niet.
  -mening van de papa: Een maaltijd is niet volledig zonder vlees (en spaghetti bolognese is trouwens geen middagmaal)
tegenover
  - mijn mening: we eten al te veel vlees, ik ga niet volledig zonder, maar we kunnen het wel beperken (minder vlees is beter voor het milieu, de persoonlijke gezondheid, het op peil te houden gewicht... moet ik nog verder opsommen)

Vandaar dus mijn nieuwe aanwinsten die staan wachten op de perenconfituur (met kaneel) van morgenochtend. Het recept post ik eventueel later wel eens. Het komt uit het oerkookboek, de kookbijbel, een boek die nergens mag ontbreken. 'Den kookboek van den boerinnenbond' dus. In een lekker retro kaftje nog, met een kleurenfoto waarop een groentenlandschap staat gefotografeerd. Op het kookboekenschap bij mijn broer staat de nieuwe versie, waar ik stiekem wel jaloers op ben. Voegt mentaal 'ons kookboek' toe aan haar verlanglijstje.

fun fact:
Op de wikipedia pagina 'kookboek' staat het volgende

Beroemde kookboeken uit het heden

• Ons Kookboek (1927-1985), kookboek van de Boerinnenbond/Katholieke Vlaamse Landelijke Vrouwen. In 1999 werd een nieuwe & bijgewerkte versie uitgegeven.

Kortom, hoe de zoektocht naar bokalen (trouwens een succes), kan leiden tot een blogpost die mijn favoriete kookboek in de spotlight zet.

Morgenochten vroeg opstaan, confituurtaart met zelfgemaakte pruimenconfituur maken en cake met stukjes peer. En ondertussen ook de confituur die nu een nachtje staat te trekken, maken. Of zou ik toch gaan voor de confituurtaart met perenconfituur? Een overdosis peren, dat kan toch niet? 

Miss Muffin houdt zich bezig

Welkom op mijn kleine stekje in blogland. Alweer een avontuur waarin ik mezelf begeef. (oftewel gesleurd door een zeker plutomeisje) De tijd zal het uitwijzen als ik me thuisvoel in dit digitale wereldje.

Alles wat me bezighoudt (of toch bijna alles) en die voor jullie misschien interessant is, komt hier. In heel diverse categoriën, want wat me bezig houdt is te veel om op te sommen. Daarom probeer ik het ook niet. 

Wel een eerste tipje van de sluier, want vandaag was ik zoals altijd druk in de weer. Het was weer pakjestijd. Na een drukke (her)examen periode voor Plutomeisje vond ik het nodig om weer eens van mijn geliefde momentjes van pakjes uitdelen te houden. Op de rommelmarkt in Grammene, die trouwens gigantisch is, had ik een cupcakestand gevonden en een mosterdpotje in de vorm van een tomaat. Het klinkt natuurlijk niet echt super maar het is iets waar ik ze zeker blij mee zou kunnen maken. Misschien dat een foto wel opheldering kan bieden. Jammer dat de items nu al op bestemming zijn. Een por in de juiste richting kan waarschijnlijk wel voor foto's zorgen.
Kortom, het geschenk werd met veel dankbaarheid onthaald en zo werd ook de pakjesgeefster tevreden gesteld.

Samen met Plutomeisje vond ik mijn weg terug naar de Gentse Ikea. Na veel ge 'ooh, ik wil dat' en 'dat ziet er toch niet stevig uit', kwamen we aan bij de plantenafdeling (samen met de stofjes, mijn favoriete ikea-onderdeel). Om daar tot de constatatie te komen dat mijn favoriete Papaja bloempot nu in een afgrijnselijke serie kleuren verkrijgbaar is en de zachte taupe/bruine, geelgroene en groene, niet meer te verkrijgen zijn. Ik heb niets tegen koningsblauw, maar in godsnaam, geen enkele plant ziet er goed uit in zo'n pot. Men zou er terstond depressief van worden. Hopelijks komen er mooiere kleurtjes bij of de oude terug.

Nu opnieuw achter mijn beste vriend, mijn Lewenstein Compacta 70 (mijn ma's naaimachine) en opnieuw wat verder stikken voor de webwinkel van www.rattitude.be. Kvoel mij in een heerlijke roze modus vandaag.