maandag 27 september 2010

Toekomstig projectje, maar eerst moet ik iemand zien te vinden die de rest rond dit spiegeltje kan maken. 

Sommigen zullen het waarschijnlijk een onding vinden, ik zie er veel potentieel in. Een MDF plank/kastje overtrekken met blauw fluweel en nageltjes of haakjes voorzien om juwelen aan op te hangen en in het kastje zelf, juwelen op te bergen.

Het ziet er misschien druk uit, maar met die simpelheid (en de uitgestraalde luxe) wordt het volgens mij een prachtding.

Nu nog voorkomen dat het hier zijn einde ontmoet, want het is volledig uit porselein gemaakt. De bloemetjes erop zijn volgens mij ook handgevormd want  staan vingerafdrukjes in.

Ha, de zwierigheid van de roccoco.

dinsdag 21 september 2010

Qua - Devil Eyes

Interpretatie is vrij, zoals ook te zien is aan de vele reacties die op deze clip kwamen. Weer een pareltje gevonden op youtube. Randomness is the way to go.

maandag 20 september 2010

de wereld is zo groot...

Wist je dat... auto's ook een verjaardag vieren? Meerbepaald de dag waarop ze naar de keuring zijn geweest. Ze krijgen er zelfs een groene verjaardagskaart voor opgestuurd.
Mijn groene bolide was dus 1 jaar in mijn bezit en mocht een eerste verjaardag vieren. Eerst eventjes nog op bezoek bij de garage voor de laatste details en dan was het richting de keuring (schouwing of whatever het nog wordt genoemd)

Vol zenuwen de kaartjes bijeen geraapt (en ook de moed want de 'eerste keer' is altijd wat vervelend) naar de keuring gereden en mezelf in de rij geplaatst. Nog wat stressen of het nu wel de juiste rij was natuurlijk of ik zou mezelf niet zijn. Maar ik stond goed in rij 2 en na enkele keren had ik er mezelf ook van overtuigd dat het rij 3 was voor de 2dehandsvoertuigen (cijfertjes zijn echt niet mijn ding). Een groot halfuur wachten en dan was het mijn beurt. Alle gordels waren ingeklikt, alle deuren waren open volgens de instructies.

Ondertussen ging mijn tikker ook wat sneller (zenuwen weet je wel) en ik stapte uit na het afgeven van de papieren. Onder het moto van, beter te veel geven dan te weinig, kreeg ik heel wat papiertjes meteen weer in mijn handen gepropt. Maar ik denk dat ze dit wel meer meemaken want er ging zelfs geen wenkbrauw omhoog.
Wat er wel omhoog ging was mijn motorkap, waarna de controleur een collega erbij riep, stond te wijzen en een grapje maakte over hoe ze in het eerste keuringscentra zich in center parks wanen en daar luieren. (hartslag nog een paar tellen sneller) Ik werd naderbij gewenkt en gevraagd nog een keertje het conformiteitskaartje te geven. (nog een geluk dat ik alles op voorhand al had bestudeerd en dus ik had het snel gevonden) Er hingen blijkbaar twee plaatjes in mijn auto. En het ene ging helemaal niet over mijn trouwe vierwieler. Gelukkig geen vermaning maar toch een 'plaatje moet verwijderd worden' op mijn papier. Eventjes nog noteren dat ik dit meld bij het volgende bezoekje aan de garage.

Dan werd de auto verder gereden en kreeg ik nog te horen dat mijn rechter-ruitenwisser misschien wel aan vervanging toe was. (genoteerd) Nog eventjes de motor goed laten lopen en daar kreeg ik een ok van de controleur en de vage instructie van helemaal rond te rijden naar de kassa.

Ik stap in de auto en voel dat er een toch wel betrekkelijk grote scheur in mijn broek zit. Een kanjer van toch wel een 7 cm (achteraf gemeten) en dat ik daar mooi had staan pronken met een extra verluchtingsgat.
Bloedrood doorgereden, mezelf van de zenuwen in het eerste beste parkeerplaatsje gezet en dan pas beseft dat ik nog wat had moeten doorrijden, het stukje te voet afgelegd, betaald en vlug weer de wagen ingestapt.
(note to self, het heeft totaal geen nut om de deur te sluiten als ge uw ruit niet dicht doet)

Nog altijd bol van de adrenaline (yay mijn auto is door de keuring) aangezet, het verhoogde voetpad wat verder geschat en begeleid met een krakend geluid was ik weer op weg naar huis. Ja, met mijn pas gekeurde auto was ik onzacht tegen de rand aangekomen. Nu werd de zenuwachtigheid vervangen door schaamte met een nog rodere kop tot gevolg. Als dat zelfs mogelijk is

Thuis aangekomen de damage eens geinspecteerd, gelukkig niets te erg, mijn wieldop hangt er nog aan zonder al te veel zichtbare schade. (de vooruitparkeer schrammen zijn nog van mijn bejaarde voorhanger) 

Weer een avontuur overleefd, helaas niet zonder broekscheuren...

dinsdag 14 september 2010

Toekomstig projectje

Ik kreeg van een vriendin van mijn moeder, het volgende receptje door. Het resultaat ervan is al op onze boterham beland en heeft een speciale smaak. Het zal waarschijnlijk een projectje voor volgend jaar worden want nu zijn er niet zo veel paardenbloemen meer te vinden. En je hebt er 400 nodig verdorie. Anyway, felt like sharing :)

Ingrediënten

400 Paardebloemhoofdjes 4 Sinaasappels 2 Citroenen 2 liter water. 1 kg suiker op 1 liter vocht of 500 gr indien je pec voor minder suiker gebruikt.
Neteldoek


Voorbereiding

Kijk de bloemhoofdjes goed na op eventuele beestjes, zoals: spinnen, kevertjes, oorwormen.
2.Doe de paardebloemhoofdjes in een kom (zonder te wassen), voeg 2 liter water en het sap van de sinaasappelen en de citroenen. Laat dit geheel afgedekt met een keukenhanddoek een nacht goed doortrekken.

Bereidingswijze

3. ’s Anderendaags doe je het geheel in een kookpot en laat het geheel aan de kook komen en vanaf dit moment tel je 30 minuten en laat je dit op een zacht vuurtje pruttelen.
Zeker niet te lang anders wordt het geheel bitter.4. Na de 30 minuten giet je het geheel af door de neteldoek, laat goed uitlekken, indien de brei wat afgekoeld is dan knijp je het laatste sap eruit.



5. Meet de vloeistof af per liter. Zet 1 liter sap op het vuur en voeg het pakje pec toe en roer even goed door. Laat het geheel aan de kook komen en voeg de suiker toe, laat 1 minuut goed doorkoken en vul dadelijk in bokaaltjes met schroefdeksel.



6.Laat de bokaaltjes afkoelen je zult de deksels horen klikken en dit wil zeggen dat ze zich vastgezogen hebben.

Serveertips

Tips; Heb je wat sap over dan kan je deze invriezen en indien je de volgende keer nog eens confituur maakt deze terug gebruiken.
Pluk de bloemhoofdjes het beste nadat de ochtenddauw is opgedroogd en als de zon schijnt, dit is zo rond 11.00h dan zijn de meeldraden van de bloempjes goed open en je zal je een bedwelmde geur vaststellen.Pluk in een weide waar je zeker bent dat er niet gesproeid is en zeker niet langs een weg waar veel wagens langs komen.


----------------------------------------------------------
Als je het probeert, laat me iets weten? Ik weet graag eventuele valkuilen vooraleer een recept te proberen.

zaterdag 11 september 2010

Peren... peren en raad eens, nog eens peren

In bomen klimmen en fruit plukken. Op een ladder staan en een superhandig vangnetje op een uitschuifbare stang gebruiken om het gewenste fruit te plukken. Het is een droom van daginvulling.
De moderne fruitbomen mogen dan wel handiger zijn bij het plukken, die oude hoogstammen (zoals mijn grootmoeder het zegt) mogen er zeker wel zijn. Zeker als je beschikt over een uiterst handig plukinstrument. De soort peren die aan deze wel bepaalde boom (bij vrienden te vinden) hangt, draagt de welluidende naam van 'smoters'. Kleine vertaling voor de niet-westvlamingen onder ons. Peren die gemakkelijk papperig worden. Vandaar, men plukt ze best vooraleer ze rijp zijn. En nog beenhard (en ze komen hard aan als ze vallen)
De vrienden doen niet echt iets met de peren, behalve dan de rotte in het kippenperk gooien en zijn dus maar al te blij dat er een bestemming voor gevonden wordt.

De peren zelf zijn hier al gebruikt om in de pudding te doen (eerst de peren stomen en daarna met een laagje chocoladesaus in de pudding doen) en er is al confituur van gemaakt. Twee maal al, dus ik denk dat ik het confituurrecept al onder de knie heb. De eerste try-out was veel te zoet, de tweede keer was ze ideaal van smaak. (de grootouders zijn proefkonijnen van dienst)

Vandaag dus begonnen aan de buit van donderdag...
Aan deze peren wordt er anders niet gekomen, geen behandeling, geen insecticide, niets. Dus ze zijn niet altijd even gaaf of net. En beestjes vinden ze overduidelijk ook wel lekker.
(het is wel ongelooflijk zielig als je net het wormpje in twee snijdt als je de peer in twee deeltt)

Puur natuur zoals ze zeggen!




Recept kan ook teruggevonden worden in 'Ons Kookboek', maar zoals elke kok zijn er wel wat aanpassingen gebeurd.

Benodigdheden:

-600 gram suiker op 1 kilo gesneden peren (mag zeker wat minder zijn)
- kaneelstokje

Snij de peren in schijfjes (of kleine stukjes, maar ook niet te klein), giet er de suiker op en laat een nachtje trekken.

Morgenstond geeft goud in de mond en dus 's morgens de confituur maken. Schep de brokjes uit het suikerige sap en doe ze in een pot, deze worden er maar achteraf weer bij toegevoegd. Giet het sap in een kookpot, zorg ervoor dat de kookpot zeker hoog genoeg is, het sap + brokjes mag maar tot aan de helft van de wand komen.
Nu komt het moeilijke, er moet constant in de pot geroerd worden anders brand het aan. Het zou een leuk experiment zijn om te testen hoeveel seconden je kan weglopen van het fornuis vooraleer de suiker begint aan te branden. Maar ik heb geen zin in extra schrobwerk en een stinkende smurrie die ik uit mijn kookpot moet zien te krijgen.
Zet dus de pot met het sap op het vuur en blijf roeren. Als het begint te koken voeg je het kaneelstokje toe. Laat het een eindje koken tot het wat dikker wordt en voeg dan de peren er aan toe. Let wel op voor spetterende confituur, zet het vuur dus niet te hoog, maar het moet blijven koken. Bij perenconfituur is het belangrijk om toch te zorgen dat het in de kookpot al goed aangedikt is, want ik heb ondervonden dat het in de pot niet zoveel vaster wordt. (in tegenstelling tot vijgenconfituur) Vergeet ook niet het kaneelstokje eruit te vissen vooraleer je begint aan de volgende stap.

Is de confituur de gewenste dikte (zorg wel dat je geen stroop bekomt), dan giet je de confituur in de vooraf goed droge en schoongemaakte lege bokaaltjes. Hiervoor gebruik ik een trechter met een brede mond ( diameter ongeveer 3 cm) en een scheplepel. Gieten is geen goed idee, het wordt al snel een kliederboel. Gelukkig is er een reddende engel in de vorm van mijn ma die mij weerhoud om zo een fouten te maken.

 Sluit de potjes goed af en draai ze op hun kop om te drogen. Vergeet vooral niet dat de potjes ook warm hebben...
Links de perenconfituur (een heel mooi kleurtje) en rechts de goed vaste vijgenconfituur die je ernaast kan vinden.
Koken... It's like magic!

Als er geen bokalen meer zijn...

...kan je geen confituur meer maken. Met deze wijsheid in mijn achterhoofd ging ik winkelen en maakte ook al eten  voor morgen. Enkel voor de oudjes want ikzelf mag genieten van vegetarische lasagne door Plutomeisje klaargemaakt. (note to self: het recept toch eens vragen)
Doel van de missie: het verwerven van kleine bokaaltjes. Want wat is er leuker dan bokaaltjes zelfgemaakte confituur uitdelen. Het jammere van grote bokalen is het feit dat de confituur dan zo snel op is. En iemand de twee variëteiten laten proeven die je gemaakt hebt, dat gaat al helemaal niet meer.Grotere bokaaltjes kunnen bij de grootmoeder gehaald worden. Misschien als ik eens een gigantische lading confituur maak?

Couscous met allerhande groenten uit bokalen en wat ham in blokjes gesneden. Om toch wat vlees in het gerecht te hebben want mijn vader deelt mijn mening ivm vlees niet.
  -mening van de papa: Een maaltijd is niet volledig zonder vlees (en spaghetti bolognese is trouwens geen middagmaal)
tegenover
  - mijn mening: we eten al te veel vlees, ik ga niet volledig zonder, maar we kunnen het wel beperken (minder vlees is beter voor het milieu, de persoonlijke gezondheid, het op peil te houden gewicht... moet ik nog verder opsommen)

Vandaar dus mijn nieuwe aanwinsten die staan wachten op de perenconfituur (met kaneel) van morgenochtend. Het recept post ik eventueel later wel eens. Het komt uit het oerkookboek, de kookbijbel, een boek die nergens mag ontbreken. 'Den kookboek van den boerinnenbond' dus. In een lekker retro kaftje nog, met een kleurenfoto waarop een groentenlandschap staat gefotografeerd. Op het kookboekenschap bij mijn broer staat de nieuwe versie, waar ik stiekem wel jaloers op ben. Voegt mentaal 'ons kookboek' toe aan haar verlanglijstje.

fun fact:
Op de wikipedia pagina 'kookboek' staat het volgende

Beroemde kookboeken uit het heden










Kortom, hoe de zoektocht naar bokalen (trouwens een succes), kan leiden tot een blogpost die mijn favoriete kookboek in de spotlight zet.

Morgenochten vroeg opstaan, confituurtaart met zelfgemaakte pruimenconfituur maken en cake met stukjes peer. En ondertussen ook de confituur die nu een nachtje staat te trekken, maken. Of zou ik toch gaan voor de confituurtaart met perenconfituur? Een overdosis peren, dat kan toch niet? 

vrijdag 10 september 2010

Miss Muffin houdt zich bezig

Welkom op mijn kleine stekje in blogland. Alweer een avontuur waarin ik mezelf begeef. (oftewel gesleurd door een zeker plutomeisje) De tijd zal het uitwijzen als ik me thuisvoel in dit digitale wereldje.

Alles wat me bezighoudt (of toch bijna alles) en die voor jullie misschien interessant is, komt hier. In heel diverse categoriën, want wat me bezig houdt is te veel om op te sommen. Daarom probeer ik het ook niet. 

Wel een eerste tipje van de sluier, want vandaag was ik zoals altijd druk in de weer. Het was weer pakjestijd. Na een drukke (her)examen periode voor Plutomeisje vond ik het nodig om weer eens van mijn geliefde momentjes van pakjes uitdelen te houden. Op de rommelmarkt in Grammene, die trouwens gigantisch is, had ik een cupcakestand gevonden en een mosterdpotje in de vorm van een tomaat. Het klinkt natuurlijk niet echt super maar het is iets waar ik ze zeker blij mee zou kunnen maken. Misschien dat een foto wel opheldering kan bieden. Jammer dat de items nu al op bestemming zijn. Een por in de juiste richting kan waarschijnlijk wel voor foto's zorgen.
Kortom, het geschenk werd met veel dankbaarheid onthaald en zo werd ook de pakjesgeefster tevreden gesteld.

Samen met Plutomeisje vond ik mijn weg terug naar de Gentse Ikea. Na veel ge 'ooh, ik wil dat' en 'dat ziet er toch niet stevig uit', kwamen we aan bij de plantenafdeling (samen met de stofjes, mijn favoriete ikea-onderdeel). Om daar tot de constatatie te komen dat mijn favoriete Papaja bloempot nu in een afgrijnselijke serie kleuren verkrijgbaar is en de zachte taupe/bruine, geelgroene en groene, niet meer te verkrijgen zijn. Ik heb niets tegen koningsblauw, maar in godsnaam, geen enkele plant ziet er goed uit in zo'n pot. Men zou er terstond depressief van worden. Hopelijks komen er mooiere kleurtjes bij of de oude terug.

Nu opnieuw achter mijn beste vriend, mijn Lewenstein Compacta 70 (mijn ma's naaimachine) en opnieuw wat verder stikken voor de webwinkel van www.rattitude.be. Kvoel mij in een heerlijke roze modus vandaag.