Dat toch wel in het poëzie domein thuishoort. Misschien toch wel eens tijd om eentje te delen en misschien zo weer het schrijfspinnetje te pakken te krijgen?
Kom
Kom hier zei ze
Dan kan je rusten tussen de resten van mijn ribben gewelven
Dan kunnen
mijn handen grijpen naar de parels in je ogen
en het edelmetaal dat je haren
omhult
Kom, kom hier
en leg je te rusten tussen
de restanten van mijn benen
en het uitgeholde van mijn heupen.
Vind je me mooi zo?
Een uitgemergeld wrak, dat ben je.
Verwijten gegooid als stenen,
maken blauwe regenbogen
op mijn huid van perkament
Als een sirene lok ik je met mijn gezangen
maar stort mezelf op de kliffen
Mijn ribben, mijn eigen doodssteek
Broos en teer ben ik teder en zachtmoedig
Leg je neer, leg je hoofd te rusten
nu met je hoofd op mijn ruggengraat
Leg je neer zodat ik kan rusten omarmd,
omgeven door de wereld die ik zo graag wou
Het leven dat ik zo graag wou
Geen opmerkingen:
Een reactie posten